Jacek Kaczmarski — Nasza klasa аккорды

D
Co się stało z naszą klasą? –   
A A7 A  
Pyta Adam w Tel – Avivie –
D  
Ciężko sprostać takim czasom, 
A A7 A  
Ciężko w ogóle żyć uczciwie.
F  
Co się stało z naszą klasą? –
C C7  
Wojtek w Szwecji, w porno klubie,
D  
Pisze: Dobrze mi tu płacą
A A7 A  
Za to, co i tak wszak lubię,
D G A d  
Za to, co i tak wszak lubię. 
 
D   
Kaśka z Piotrkiem są w Kanadzie, – 
A A7 A 
Bo tam mają perspektywy,–
D   
Staszek w stanach sobie radzi, 
A A7 A   
Paweł do Paryża przywykł.
F  
Gośka z Przemkiem ledwie przędą,  –
C C7   
W maju będzie trzeci bachor,
D  
Próżno skarż się urzędom, 
A A7 A   
Że też chcieliby na zachód,
D G A d  
Że też chcieliby na zachód.   
 
D 
Za to Magda jest w Madrycie  – 
A A7 A 
I wychodzi za Hiszpana, –
F 
Maciek w grudniu stracił życie, 
A A7 A   
Gdy chodzili po mieszkaniach. 
F 
Janusz ten, co zawiść budził,   –
C C7 
Że go każda fala niesie, 
D   
Jest chirurgiem, leczy ludzi,
A A7 A  
Ale brat mu się powiesił, 
D G A d   
Ale brat mu się powiesił.   

D  
Marek siedzi za odmowę,   – 
A A7 A 
Bo nie strzelał do Michała,  –
D
A ja piszę ich historię –     
A A7 A 
I to już jest klasa cała.  
F 
Jeszcze Filip – fizyk w Moskwie,    –
C C7 
Dziś nagrody różne zbiera,  
D  
Jeździ, kiedy chce do Polski, 
A A7 A  
Był przyjęty przez premiera,  
D G A D 
Był przyjęty przez premiera.   
  
D 
Odnalazłem klasę całą –   – 
A A7 A 
Na wygnaniu, w kraju, w grobie,  –
D  
Ale coś się pozmieniało,   
A A7 A 
Każdy sobie żywot skrobie.  
F
Odnalazłem całą klasę –    –
C C7  
Wyrośniętą i dojrzałą,  
v
Rozdrapałem młodość naszą, 
A A7 A  
Lecz za bardzo nie bolało,  
D G A d  
Lecz za bardzo nie bolało.   
 
D 
Już nie chłopcy, lecz mężczyźni,   – 
A A7 A 
Już kobiety, nie dziewczyny,  –
D  
Młodość szybko się zabliźni,   
A A7 A 
Nie ma w tym niczyjej winy.  
F 
Wszyscy są odpowiedzialni,    –
C C7 
Wszyscy mają w życiu cele,  
D  
Wszyscy w miarę są normalni, 
A A7 A  
Ale przecież to niewiele,  
D G A D 
Ale przecież to niewiele.    
 
D 
Nie wiem sam, co mi się marzy,   – 
A A7 A 
Jaka z gwiazd nade mną świeci,  –
D  
Gdy wśród tych nieobcych twarzy,   
A A7 A 
Szukam ciągle twarzy dzieci.  
F 
Czemu wciąż przez ramię zerkam,    –
C C7 
Choć nie woła nikt: Kolego,  
D 
Że ktoś ze mną zagra w berka, 
A A7 A 
Lub przynajmniej w chowanego,  
D G A D 
Lub przynajmniej w chowanego.    
 
D 
Własne pędy, własne liście   – 
A A7 A 
Zapuszczamy każdy sobie  –
D  
I korzenie oczywiście   
A A7 A 
Na wygnaniu, w kraju, w grobie.  
F 
W dół, na boki, wzwyż, ku słońcu,    –
C C7 
Na stracenie, w prawo, w lewo,  
D  
Kto pamięta, że to w końcu 
A A7 A  
Jedno i to samo drzewo,  
D G A D
Jedno i to samo drzewo.